қимоб

[قيماب]

гуфт. танаффур ва кароҳати табиӣ ё сохтаву бардурӯғи касе аз ягон чиз ё кас, ки зикр ёфтани он боиси оташинӣ ё масхараву мазоҳ кардани он кас мешавад; қимоб будан (аз касе, чизе) танаффур ва кароҳат доштан аз касе, чизе; қимоб шудан танаффур пайдо кардан ба касе, чизе, безор шудан аз касе, чизе